Niewydolność serca po zawale – nowe perspektywy leczenia

O niewydolności serca po zawale mięśnia sercowego pisaliśmy już wielokrotnie. I choć kardiologia nieustannie rozwija się zarówno w obszarze leczenia interwencyjnego zawału serca jak i farmakoterapii, problem niewydolności serca, właśnie tej pozawałowej, pozostaje istotny klinicznie. W wielu miejscach pisze się o epidemii niewydolności serca jako kardiologicznej epidemii XXI wieku.

Nie wiemy jak szybko i dokąd zaprowadzą nas prowadzone obecnie badania, ale z pewnością warto się im przyglądać – to ważne nie tylko w punktu widzenia pacjentów, czy potencjalnych pacjentów, ale także osób odpowiedzialnych za kształtowanie systemu ochrony zdrowia i prowadzonych w jego ramach prac badawczych.

Na łamach medicalexpress.com kilkanaście godzin temu pojawił się interesujący artykuł o białku strukturalnym serca określanym jako MARK4. Otóż w badaniach prowadzonych na myszach wykazano, że stężenie tego białka jest istotnie wyższe u osobników po zawale serca. Ale co bardziej interesujące okazuje się, że ekspresja tego białka jest różna i tych osobników, u których tego białka jest po prostu mniej, kurczliwość serca po zawale serca jest wyższa o 57% i to zarówno w pierwszej dobie po zawale serca jak i w kolejnych 4 tygodniach. Porównano także szybkość skurczu i rozkurczu komórek mięśnia serca po zawale serca u osobników z tym białkiem i bez niego. U myszy bez MARK4 szybkość skurczu była o 42% wyższa, a czas rozkurczu był szybszy o 47%. I powstaje zatem pytanie, czy możliwość genetycznego wyłączenia produkcji tego białka może stać się szansą na leczenie pacjentów po zawale serca pod kątem profilaktyki niewydolności serca.

Przytoczymy tutaj za medicalexpress słowa profesora Metina Avkirana, dyrektora medycznego z British Heart Foundation „Zawał serca to główna przyczyna niepełnosprawności na świecie ponieważ pacjenci po zawale serca są zdecydowanie bardziej narażeni na niewydolność serca. W Wielkiej Brytanii żyje około 920 tysięcy osób z niewydolnością serca i potrzebujemy zdecydowanie nowych leków, które poprawią stan ich serca”.

Równie ciekawe dane przedstawiono w marcu 2021 roku na konferencji ENDO 2021, corocznej konferencji Towarzystwa Endokrynologicznego. Otóż zidentyfikowano cząsteczkę określaną skrótem MCB-613, która stymuluje w komórkach mięśnia sercowego powstawanie białka SRCs. Białko to wpływa na procesy modyfikacji budowy, funkcji i plastyczności komórek mięśniowych zarówno w warunkach patologicznych jak i fizjologicznych. Po zawale serca jak wiadomo dochodzi do procesu bliznowacenia tkanki mięśniowej, któremu towarzyszy proces zapalny, proces włóknienia oraz obniżania funkcji mięśnia sercowego jako pompy. W badaniach na myszach wykazano, że podanie cząsteczki MCB-613 w ciągu kilku godzin od zawału serca zmniejsza proces zapalny oraz wpływa prewencyjnie na rozwój niewydolności serca. Szczegółowa publikacja na ten temat znajduje się w listopadowym wydaniu „Proceedings of the national academy of sciences” z 2020 roku.

Zatem Szanowni Czytelnicy dzieje się wiele w tym obszarze, co absolutnie nie zwalnia nas z dbania o swoje zdrowie, ale pozwala spojrzeć w przyszłość z optymizmem.