Kołatanie serca – czy to może być oznaka miłości?

Czternasty lutego, czyli światowe święto zakochanych – dzień, w którym wiele osób celebruje miłość, doświadcza pierwszych lub kolejnych randek, obdarowuje ukochaną osobę upominkami, kiedy w powietrzu aż roi się od uczuć, ale to też dzień, w którym bez wątpienia można doznać kołatania serca i tu rodzi się pytanie: czy jest czym się przejmować?

Co nazywamy kołataniem serca?

Jest to uczucie nierównej, zbyt szybkiej lub zbyt wolnej pracy serca, będące wynikiem zmian w częstotliwości, ale również w sile skurczu mięśnia sercowego, często odbierane przez pacjentów jako nieprzyjemne i dokuczliwe. Prawidłowo, w spoczynku nasze serca biją miarowo z częstotliwością 60-90 uderzeń na minutę. Wynika to bezpośrednio z działania naczelnego ,,rozrusznika’’ serca, czyli węzła zatokowego, zlokalizowanego w prawym przedsionku, który generując impulsy elektryczne, sprawia, iż przedsionki i komory serca kurczą się i tłoczą krew do wszystkich narządów ciała.

Kiedy mogą pojawić się kołatania serca?

Jednymi z częstszych przyczyn są silne reakcje emocjonalne, tj. stres, zdenerwowanie, złość, ale również podekscytowanie, szczęście, radość czy miłość. W tym przypadku uczucie kołatania wiążemy najczęściej z wyrzutem adrenaliny z gruczołów nadnerczowych, która następnie, oddziałując na receptory w sercu, może generować zaburzenia pracy serca. Ponadto uczucie kołatania serca może towarzyszyć znacznemu wysiłkowi fizycznemu, może wystąpić po przyjęciu substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki), może pojawić się w przebiegu innych chorób, np. infekcji (zwłaszcza jeśli również występuje gorączka), niedokrwistości czy chorób tarczycy.

Czy kołatanie serca to choroba?

To zależy. Jeżeli kołatanie serca pojawia się w sytuacji silnego wzburzenia emocjonalnego i ustępuje po uspokojeniu, wyciszeniu się, trwa niedługo, to wówczas najpewniej nie mamy się czym przejmować. Jeśli jednak kołatania serca występują często, zaburzają nasze codziennie funkcjonowanie i wykonywanie podstawowych czynności, towarzyszą im objawy, takie jak ból w klatce piersiowej, duszność, uczucie braku tchu lub szybkie oddychanie, pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego, zawroty głowy, omdlenia czy podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, to w tym przypadku konieczne jest udanie się do lekarza celem przeprowadzenia pełnej diagnostyki, gdyż wówczas mogą być objawem zaburzeń rytmu serca, czyli arytmii.

Jakie badania warto wykonać?

W pierwszej kolejności warto udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który zleci podstawową diagnostykę, w tym badanie elektrokardiograficzne, czyli znane wszystkim EKG, które rejestruje czynność elektryczną serca. Na jego podstawie lekarz potrafi ocenić, czy rytm serca jest prawidłowy, czy występują jego zaburzenia, czyli tzw. arytmie lub czy występują cechy predysponujące do arytmii (tzw. preeksytacja). Ponadto wskazane jest wykonanie badań laboratoryjnych – przede wszystkim oznaczenie stężenia elektrolitów, hormonów tarczycy, morfologii krwi. W zależności od wyników badań lekarz wdroży odpowiednie leczenie lub skieruje dalej do leczenia specjalistycznego celem dalszej, bardziej szczegółowej diagnostyki.

Wracając do tematu walentynek….

Zakochani celebrujący to święto nierzadko doświadczają emocji, takich jak podekscytowanie, radość, szczęście. Są to uczucia, które mogą wpływać na naszą gospodarkę hormonalną i tym samym na nasze serce, powodując, iż będzie on biło szybciej, co często może być odczuwane właśnie jako kołatanie serca. Wtedy więc jak najbardziej możemy to potraktować jako oznakę miłości.

Podsumowując, jeśli doświadczasz kołatania serca na widok swojej drugiej połówki, czujesz ciepło w klatce piersiowej, to najpewniej nie musisz się martwić i wszystko jest w granicach normy. Jednak jeśli kołatanie serca jest bardzo dokuczliwe, pojawiają się dodatkowe, wspomniane wcześniej objawy – to znak, iż musisz pilnie skonsultować się z lekarzem.

Ten artykuł to jedynie wstęp do cyklu dotyczącego arytmii serca. W kolejnych artykułach będziemy opowiadać o konkretnych arytmiach, zagrożeniach z nimi związanych, postępowaniu, jakie należy wdrożyć, a również o możliwych działaniach diagnostycznych i leczniczych.

Autor lek. Joanna Machowicz